Jak powstają niektóre inspiracje?

Jak? Czasami z potrzeby serca.
Tak właśnie zainspirowała mnie Ola do zrobienia pledzika dla jej córeczki. Ale zrobiła to zupełnie nieświadomie...
Może zacznę od początku, bo wiąże się to z pewną historią. Poznałam Olę przed kilkoma laty, gdy razem pracowałyśmy. Miałyśmy dużo wspólnych tematów i to ona wprowadziła mnie w blogowy świat, w którym zatonęłam po uszy. Ale przez bardzo długi czas byłam jedynie Waszym podczytywaczem, bo bałam się spróbować swoich sił w tej dziedzinie. Do utworzenia własnego bloga zachęcił mnie ktoś inny, kiedy byłam w bardzo słabej kondycji psychicznej i było mi to zwyczajnie potrzebne, ale to też zupełnie inna historia...

Wracając do historii naszego poznania - był czas, gdy prowadziłyśmy z Olą długie rozmowy i poznałam wtedy Oli plany. Jednym z nich było dziecko. Wtedy podskoczyłam z radości i obiecałam:
Jeśli będziesz miała dzidziusia, zrobię dla Ciebie szydełkiem pled dla niego.

***

Minęło kilka lat... Nasze drogi nieco się rozeszły, Ola zmieniła miejsce pracy. I pewnego dnia dowiedziałam się o tym, że spełniło się jej marzenie, jest w ciąży. Chwyciłam za słuchawkę i zadeklarowałam spełnienie obietnicy. Wprawdzie nie wiedziałam, czy Oli nadal podobają się takie rzeczy, ale kiedy potwierdziła, natychmiast zamówiłam włóczki i zabrałam się do pracy.

Wydzierganie kocyka zajęło mi kilka miesięcy i teraz, kiedy skończyłam, mam tylko jedną obawę: Czy Oli się on spodoba?